కొన్ని లేఖల వెనుక

జ్ఞాపకానికి సరి హద్దులు గీస్తూనే ఉన్నా... అయినా ఎక్కడో పారేసుకున్న నన్ను నేను ఎలా వెదుక్కో గలను. అన్ని ఒక్కో సారి తెలుస్తూనే జరుగుతాయి. మనల్ని మనం దగ్గర నుండి చూసుకొంటూ ఉంటాం. సాక్షం కూడా మనమే. పక్కనే నిలబడి ప్లీజ్ అలా చేయకండి అని అరుస్తూ ఉంటాం . కాని ఎవరూ వినరు\? జైలు మద్య ఊసలు లేక్కబెడ్తూ జీవిత శిక్ష మనకు అమలు పరుస్తూనే ఉంటారు. అలా ఎన్నో సార్లు జరిగినా దూరాన్ని ఏ రాత్రో దగ్గరగా భావించి జ్ఞాపకాల్లో సముద్రాన్ని మదిస్తూనే ఉన్నా... అలా నేను నేను అవుతూ , కాకుండా బోయే క్షణాలను లేఖలుగా, నా యెద చితిని ఆవిష్కరిస్తూ కొన్ని రాతలు .... ఇక నుండి నా... బ్లాగ్ లో